Ne çok anlıyorum seni Tezer bir bilsen. O varoluşsal acımalarını ruhumda bir bir yaşıyor ve anlıyorum. Kanser belki de bu dünyada başına gelmiş en iyi şeydi değil mi? Varlığın sonunda hem son buluyor hem de dünyaya geliş amacını anlatıyordu belki de sana. Mutlaka bir amacımız olmalı mı? Sadece gelip gitmek yetmiyor mu bize? Öğrendik, anladık, acı duyduk, ait olamadık ve gideceğiz... Bu kadar basit olamadık. Yine de sen şanslıydın. Kafka'ya ve Pavese'ye gittin. Hayatının sancılarını görebilen var mıydı? Olsa belki bu kadar öfkeli olmazdın. Bilemiyorum Tezer. Nereye kadar?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder